Volver terugblik in vogelvlucht

Geliefde terugkerende zangvogels,

Een terugblik, in vogelvlucht, voor ik verder trek, op ons feest dat ook wij Volver noemden.

Ik heb genoten van ons zo gezamenlijke project, met ons concert van gisteren als afsluitend hoogtepunt. Enkelen hadden helaas al moeten afhaken, menigeen volvert nog een beetje door (Spijkerkwarts is ideaal om af te kicken). Hoe dan ook een uitsmijter - met alles erop en eraan - van jewelste. De corazon scheen volop, we gaven de oude trovadores met hun prachtige teksten meer dan een stem.

Rob zingt solo in het nummer Volver

Het was aanvankelijk wennen aan taal en tekst, en niet alleen voor mij (lees nog eens de bijdrage van Laura op onze Volverblog, zij heeft de smaak nu ook te pakken en ook voor haar smaakt het naar meer, is dat niet veelbelovend ?). Ik ben van dat Spaans met een zilveren randje gaan houden en door het idee van het 'overdrevene' van de teksten heen gaan zien en ben sommige daarvan prachtig gaan vinden. Ze passen zo goed bij die melodieën, met die wonderlijke combinatie van nostalgie en levenslust. Het betere poeziealbum.

'Over the top'? Nou ja, we gaan de bergen in en over, nog voorbij Jujuy: Bolivia (?), Venezuela, maken een Caribische duik met dikke Havana's en Buicks - Oh Cuba, flor de tabaco - om vast ook weer terug te keren naar Argentina, al duurt het nog 20 jaar. De reisleider? Wie anders dan Gerard, wereldmusicus. Zeer besmettelijk maar ongevaarlijk. Gewoon aan overgeven. Corazonneklaar!

 De klare stem van een stralende Jet klinkt nog prachtiger in een kerk (wat zouden de Hugenoten hebben genoten in hun Eglise Wallonne) en het was geen gezichtsbedrog dat veel Volveros en Volveras straalden zoals ik ze dat nog niet eerder zag doen.

Geweldig ook dat diepteinterview van Imeke, als een Ischa Meijer recht voor zijn raap maar meteen de hamvraag gesteld naar iemands bestaansreden. Ik zeg altijd: het is link om op de voorste rij te zitten. Wacht je voor Imeke, want zij komt ter zake. Leuk!

Leuk en fijn was het ook met onze Maletamaatjes. Zij en wij hebben elkaar even moeten besnuffelen maar de geur bleek prima; wat een fijne mélange was het gisteren. We konden nu echt samenspelen, nog even goed gerepeteerd. Annemiek aan de piano kwam voor mij nu ook lekker uit de verf, Tis prutste ontspannen aan zijn oude instrument (te veel naar El sonido del bandoneon gekeken?); Piazzolla mag zich gelukkig prijzen met hun Milonga del Trovador.

En dat nog wel zonder zang en tekst.

Als voorlopig (want ik kom terug hoor) besluit van dit gemijmer en nagenieten op de day after deze milonga nog eens met tekst. Vind ik wel passend en mooi. Zou ook een mooi duet kunnen zijn: http://www.youtube.com/watch?v=2z6nAtenxwA&feature=related

 Volgend weekend gaan we een tijdje vakantie vieren in het Zuid-Franse land. Na terugkeer meld ik me weer voor het vervolg: Vamos p'al Monte, de bergen op, de dalen in, vooruit con paso firme. Dan zie ik de meesten van jullie weer terug.

Tussen vele bekenden die me gisteren verrasten met hun komst zitten ook enkelen die ik het volgende seizoen wel zie meetrekken die bergen in.

VOLVER, tot ziens!

Hartelijks,

Rob.